Deeltijd of voltijd werkende vrouwen? Gelukkige vrouwen!

Het moet van mijn hart. De afgelopen week stond in de media bol van de discussies over de positie van de Nederlandse vrouw. De Nederlandse vrouw staat laag op de ranglijst als het gaat om de gelijkheid tussen man en vrouw in het arbeidsproces. De vrouwen zijn slecht vertegenwoordigd in topposities. En daarom zou de Nederlandse vrouw meer voltijds moeten werken. De carrièrevrouw van het jaar noemt deze teleurstellende cijfers onder andere het resultaat van deeltijdwerkende ‘Balanstutjes’. Haar benaming voor typisch Nederlandse vrouwen die de balans willen vinden tussen werk, hobby en zorg. Uh, wat? Las ik dat nou goed? ‘Balanstutjes’? Nee, ik voel me niet aangesproken, want ik ben gelukkig in mijn werk. Maar het mag toch allemaal wel wat genuanceerder. Ik vind de vraag of vrouwen meer deeltijd of juist voltijd moeten werken eigenlijk helemaal niet interessant. Als je het mij vraagt, kan de discussie veel beter gaan over of de Nederlandse vrouw gelukkig is.

Ook al is de discussie over de positie van de Nederlandse vrouw deze week actueel, ik hoor er al jaren regelmatig gesprekken over in mijn omgeving. Daarbij lijken vrouwen ook wel het meeste over elkaar te oordelen. Als een vrouw zelf fulltime werkt, lijkt het wel of ze vindt dat andere vrouwen dit ook zouden moeten. Anders zouden ze misschien niet geëmancipeerd genoeg zijn. Of misschien zelfs wel een ‘Balanstutje’. En als een vrouw zelf deeltijd werkt, oordeelt ze eerder over de fulltime werkende vrouw. Ze zou tekort tijd besteden aan haar kinderen. En misschien egoïstisch of materialistisch zijn? Laat staan dat er oordelen zijn over de vrouw die (tijdelijk) helemaal niet werkt.

Ik zou zo graag zien dat vrouwen elkaar onderling meer respecteren en steunen. Het gaat er namelijk niet om of je beter of slechter bent als je deeltijd of voltijd werkt. De essentie is dat je doet waar jij je goed bij voelt. De ene vrouw voelt zich gelukkig bij deeltijd werken, de ander bij een voltijdse carrière of huisvrouw zijn. Het belangrijkste is dat we elkaar de ruimte geven om die keuzes te kunnen maken. En soms is er ook geen keuze en moet er om financiële redenen of gezondheidsredenen die keuze gemaakt worden. Het zou wel mooi zijn als de maatschappij die keuzes ondersteunt. Als een vrouw bijvoorbeeld fulltime wilt of moet werken, moeten daar ook betere omstandigheden voor geschept worden qua kinderopvang ea.

Laat je als vrouw dus niet opjagen door de meningen van anderen. Volg vooral je eigen hart. Als jij gelukkig wordt van je droombaan waarvoor je fulltime moet werken, doe dat. Maar als jij liever deeltijd werkt, omdat je graag meer voor je kinderen zorgt, je hobbies, het onderhouden van vriendschappen of reizen ook belangrijk vindt, voel je vrij om die keuze te maken. En ook dan kun je het werk vanuit je hart en passie doen en er veel mee bereiken. Het is verder ook maar net wat voor afspraken jij met je eventuele partner maakt. Soms is een keuze financieel noodzakelijk, maar soms is het ook een bewuste keuze in hoeveel je nodig denkt te hebben. Wat ik wel weet uit eigen ervaring, is dat als je van je passie je beroep maakt, je niet vaak het gevoel hebt dat je werkt. Alles wat je met liefde en passie doet, geeft energie. Afhankelijk van de fases en privé-situaties in mijn leven, ‘werk’ ik de ene periode meer dan de ander.

Maar hoe dan ook, wat mij betreft is het niet interessant of je deeltijd of voltijd werkt. Wat ik wel van belang vindt, is of je gelukkig bent. En dan heb ik het niet alleen over vrouwen, maar ook mannen. Uit gesprekken in mijn yogastudio en omgeving, hoor ik ook de dillema’s van mannen die (tijdelijk) minder willen werken en met alle liefde voor hun kinderen willen zorgen. Of door een burn-out nu beter voor zichzelf zorgen en eerder hun grenzen trekken. Zij krijgen vervolgens van mannelijke carrière-tijgers denigrerende opmerkingen. Zijn dit dan ‘Balanswatjes’? Ik zeg, of je nu man bent of vrouw, richt je leven in naar je eigen hart en zin en doe waar jij je gelukkig bij voelt. Wees voltijds gelukkig!